Sevmek;
Sadece tek kelimede anlam olarak güzel ve evrensel bir duygu.
Ama sevme şekilleri çok çeşitli diyeceğim belki yadırganacak. Kimi güzel sever; hiç bunaltmadan, üzmeden, doya doya yanından hiç ayrılmak bile düşündürmeden. Kimi koruyucu sever; her adımında, her hareketinde endişe duyarak, korku tadında. Bazısı bunaltır sevgisinden; sevildiğini bilse bile kaçmak ister yanından. Emin olunmaz bazı sevgiden, göstermeyi bilmediği için sevenin.
Kaçamaktır bazı sevgiler, sadece aklına düştüğünde hatırlanır. Her duyguya göre şekillenir sevgi bazen, üzüntüden de, neşeden de, heyecandan da şekillenir arada. Ama olmaması gereken sevgiler de vardır tabii ki. Yalandan, çıkarcı, göstermelik, vesair sevgiler.
Bir de gerçekte severken, sevgisinden zarar verenler vardır; sevdiği için sevdiği ile kavga eden, sevdiği için pranga vuran, vicdan hapsine sokan. Sevgisinin arkasında saklanıp, aslında sevginin güzel tarafını bilmeden baskı ve bunaltmayla hayatı zindan eden sevgili...
Her şeyin olduğu gibi sevginin huzur vereni makbul. Yeterince ve hakettiği kadar, karşılıksız sevgiler değer katar insana. Seviyorsun diye sevilmiş olmazsın her zaman. O durumda da kendi sevginin esiri olmadan sev. Hayata anlam kattığı için çok değerlidir en başta.
Bu yüzden en boşa harcanması gereklidir...
CERENONLINE