Ve daha bir çoğu...
Lâkin bizimle gelen görünmeyen bir gölge.
Geçmiş, kabuk bağlamış ama hala sıcak
Bir nefes gibi yakın
Karanlık bir odaya öğlen vakti perdenin boş aralığından süzen ışığın tam ortasında yoğunlaşmış toz zerrecikleri gibi.
Her zerre varoluş hikayesi benliğimizde bir duyguya karşılık.
Bak çıplak gözlerle
Herşeyi sen seçtin
Sen yaptın
Sadece sen yaptın diye etrafta dolaşan silüetler bir konudan, bir oluştan ibaret
Senin için...
Olması gerektiği yerde olması gerektiği gibi
Hiçbirşey yada hiçkimse yanlış değildi.
Belki göremediğin ayrıntı, dokunamadığin o birkaç insan, duyumsamadığın kavrayamadığın saf kötülük, sahip olamadığın birkaç durum dışında.
Hepsi bir yere gelmene sebep oldu.
Yol bitti
Yine başka bir yol
Sonra başka bir yolculuk daha
Başka bir sen...
Her seferinde başka bir umut
Yeni bir sen oldun
Sonunda hep sen varsın
Duyguların yoğun ağır
Hiçliğin ortasında apansız bağırarak buluyorsun kendini
Kimseye soyleyemediğin,yüzlerine haykıramadığın sözcüklerle dolusun
Ağlamaklı, hırslı, kızgın
Neşeli belki...
Kaos!
Çığlık çığlığa insansın!
Tanrım ne zor insan olabilmek...
Mutluluklar geçici heves,
Samimiyet yavan kabine karşılık ,
Anlamlar yitip gitmiş...
İşte bu yüzden seni arıyorsun!
Sokağın başında mı
En sevdiğin anlarda
En çok inandığın sevdiğin yalanda
Sen gibi olana gidip sıkıca sarılmak istiyorsun
Buradayım seninleyim
Artık yanındayım
Sonsuza dek
Beraberiz diyebilmeyi ne çok istiyorsun...
Bu alacakaranlık, yarınını idrak edemediğimiz küstah ve bencil dünyada
Tüm benliginle tutunabilmek
Bir daha bırakmamacasına
Sen safi sen olabilmek herşeye rağmen
Rüyada olduğunu ve bu gaflet uykusundan artık uyanman gerektiğini biliyorsun.
İliklerine kadar batıyor bu duygu
Nietzsche"İyinin ve Kötünün kitabında
İdrak ağacının olduğu her yer cennettir
En genç ve yaşlı yılanlar böyle der "demişti.
"Yaptıklarımızın sonuçları o arada artık akıllanmış olmamızla ilgilenmeden saçımızdan yakalamaktadır "
diye devam eder.
İdrak
Bu kelime bir tılsım
Kokusunu aldınız mı?
Uyan!!!
Uyan ki idrak et
İdrak et ki hisset.
Serin bir sonbahar sabahı sis'in yeryüzüne bıraktığı küçük su damlacıklarına dokun
O serin hafiften soğuğa yakın his bütün vücudunu sarsın bırak
Duyumsa.
O nefis toprak kokusuyla ruhunu doldur
Öyle bir içine çek ki havayı ciğerlerin yansın
Sen topraksın.
Çam ağaçlarının dikenli yapraklarına tutunmuş güneşin yansımasını gör
Dön bak o sensin
Anla
Doğa tüm faziletleri kalbinde saklı
Hatırla unuttuklarını
Bize unutturduklarını
Dayatmaları zorlamaları
Ve hepsi sanki lezzetli bir akşam yemeği kıvamında
Kahve üstüne
Yudum yudum duygusal zehirlenme
Herşeyin istedğin gibi mükkemel ise
Bir sorun yok mu sence ?
Hep mutluluğun pesinde koşan avare pervaneler gibi miyiz
Içindeki acı nerde
Derinlere in bi bak
Acı yaratıcılığına el verir belki
Acını şekillendirip sevgiye
Sevgini merhamete ve şefkate dönüştürme zamanın mı geldi..
Dönüştür
Aldıklarını verebilme gücüne dönüştürme zamanımı
Ne dersin...
D.T.LEO